Adolf Joffe

Adolf Joffe
Adolf Joffe
Doğum	10 Ekim 1883; Simferopol, Rus İmparatorluğu
Ölüm	16 Kasım 1927 (44 yaşında); Moskova

Adolf Abramoviç Joffe (Rusça: Адо́льф Абра́мович Ио́ффе; 10 Ekim 1883, Simferopol;– 16 Kasım 1927, Moskova) komünist devrimci, Bolşevik siyasetçi ve Karaylar diplomatı.

Biyografi

Devrimci kariyeri

Adolf Joffe, Kırım, Rusya İmparatorluğu döneminde Simferopol'da zengin bir ailenin çocuğu olarak doğdu.^[1]^[2] 1900 yılında lise yollarından sosyal demokrat görüşlerle tanıştı ve 1903 yılında Rus Sosyal Demokrat İşçi Partisi'ne üye oldu. 1904 yılında tutuklanmamak için Bakü'ye gönderildi. Ardından Moskova'ya gönderildi, ancak tehlikelerin devam etmesi üzerine yurt dışına gitti. 9 Ocak 1905'teki Kanlı Pazar olaylarından sonra Rusya'ya döndü ve 1905 Rus Devrimine aktif olarak katıldı. 1906'da zorunlu göçe tabi tutuldu ve yaşadığı Berlin'den Mayıs 1906'da sınırdışı edildi.

Joffe, parti içerisindeki Menşevik grubu ile hareket etti. Ancak, daha sonra Mayıs 1906'da Viyana'ya gitti ve Lev Troçki ile birlikte çalışmalar yürüttü, 1908-1912 arası Pravda gazetesinde çalıştı. Bu süreçte Alfred Adler ile birlikte psikanaliz ve tıp çalışmaları yaptı.^[3] Ailesinin servetini Pravda'ya destek için kullandı.^[4]

1912 yılında Odessa'yı ziyaret sırasında tutuklandı ve 10 ay Sibirya'da tutuklu kaldı.

Diplomatik kariyer

1919-1920 yıllarında Çalışma ve Savunma Konseyi ve Ukrayna Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nin Halk Komiserliği görevlerinde bulundu. Mart 1919'daki VIII Parti Kongresi'nde tekrar üye seçilemedi ve bu dönemden sonra büyük yetkiler alamadı. Ekim 1920'de Polonya ile ateşkes müzakereleri yürüttü, Estonya, Letonya ve Litvanya ile barış anlaşmaları imzaladı.1921yılında Sovyet-Polonya Savaşı'nı bitiren Riga Antlaşması'nı imzaladı.

Şubat 1922'deki Cenova Konferansı'nda Sovyet delegesiydi. Aynı yıl konferanstaki deneyimlerini anlattığı kısa bir kitabı yayınlandı.^[5] Nisan 1922'de Rapallo Antlaşması'nın imzalanması sırasında Leonid Krasin ve Georgiy Çiçerin ile birlikte Sovyet delegasyonunda yer aldı. Ardından Çin büyükelçiliği görevine getirildi.1923 yılında, o dönem komünistler ile işbirliği içerisinde olan Sun Yat-Sen ile bir anlaşma yaparak Çinli Komünistlere destek verdi.^[6] Haziran 1923'te Japonya'ya gitti ve Sovyet-Japon ilişkilerini geliştirmek için görüşmelerde bulundu.^[7] Bu dönemde ağır hastalık geçirdi ve Moskova'ya geri döndü. Ardından 1924'te Sovyet delegasyonu olarak İngiltere'de, 1924-26 arasında da Sovyet temsilcisi olarak Avusturya'da görev yaptı.

1926 yılında hastalığının ağırlaşması sonucu görevlerini yapamaz hale geldi ve yarı-emeklilik konumuna çekildi.

Muhalefet ve intiharı

Yakın arkadaşı ve olan destek verdiği Troçki ile birlikte Sol Muhalefet'e katıldı. 1927'de aşırı ağrılarla yatalak oldu ve ağır hastalıklar geçirdi, o çok hasta aşırı ağrı ve sınırlı yatağına. Josef Stalin'in liderliğini pekiştirmesiyle birlikte oarti onu tedaviye yolladı. Bu süreçte 12 Kasım 1927'de parti Troçki'yi ihraç etti. Bu gelişmeler üzerine Joffe 16 Kasım günü intihar etti. Troçki'ye hitaben yazdığı veda mektubu Sovyet gizli servisi tarafından ele geçirildi ve Troçki ile Joffe'nin ilişkisini göstermek için kanıt olarak kullanıldı. Joffe'nin cenaze töreninde Troçki, Sovyetler Birliği'ndeki kamuya açık olarak son konuşmasını yaptı.^[8]

Joffe'nin eşi Maria Joffe onun ölümünden sonra tutuklandı. Maria Joffe sonraki dönemde bu dönemki anılarını anlattığı pek çok eser kaleme aldı.

Kaynakça

^ See Albert S. Lindemann. Esau's Tears: Modern Anti-Semitism and the Rise of the Jews, Cambridge University Press, 1997; pg. 430.
^ Ambassadors of the Soviet Union to Germany: Adolph Joffe, Vladimir Dekanozov, Nikolai Krestinsky, Konstantin Yurenev, Voldemar Aussem, LLC Books, 2010.
^ See Chapter XVII of Leon Trotsky's 'My Life' 5 Mart 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Webarşiv şablonunda hata: |url= value. Boş.
^ Nadezhda A. Joffe, Back in Time: My Life, My Fate, My Epoch: The Memoirs of Nadezhda A. Joffe. Frederick S. Choate, trans. Oak Park, MI: Labor Publications, 1995; pg. 3.
^ A.A. Ioffe (V. Krymskii), Genuezskaia Konferentsiia (The Genoa Conference). Moscow: Krasnaia Nov', 1922.
^ See A Brief Chronology of China Since 1915 in K. S. Karol's China. The Other Communism, New York, Hill and Wang, 1967, 0-8090-1344-4 (1968 pbk)
^ For a Trotskyist perspective on the impact of Joffe's visit on the Japanese Communist Party, see The Meiji Restoration: A Bourgeois Non-Democratic Revolution published in Spartacist, English edition, No. 58 27 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. for 2004.
^ Joffe, p. 65 8 Temmuz 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[karaite-1] See Albert S. Lindemann. Esau's Tears: Modern Anti-Semitism and the Rise of the Jews, Cambridge University Press, 1997; pg. 430.

[2] Ambassadors of the Soviet Union to Germany: Adolph Joffe, Vladimir Dekanozov, Nikolai Krestinsky, Konstantin Yurenev, Voldemar Aussem, LLC Books, 2010.

[psychoanalysis-3] See Chapter XVII of Leon Trotsky's 'My Life' 5 Mart 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Webarşiv şablonunda hata: |url= value. Boş.

[4] Nadezhda A. Joffe, Back in Time: My Life, My Fate, My Epoch: The Memoirs of Nadezhda A. Joffe. Frederick S. Choate, trans. Oak Park, MI: Labor Publications, 1995; pg. 3.

[5] A.A. Ioffe (V. Krymskii), Genuezskaia Konferentsiia (The Genoa Conference). Moscow: Krasnaia Nov', 1922.

[china-6] See A Brief Chronology of China Since 1915 in K. S. Karol's China. The Other Communism, New York, Hill and Wang, 1967, 0-8090-1344-4 (1968 pbk)

[japan-7] For a Trotskyist perspective on the impact of Joffe's visit on the Japanese Communist Party, see The Meiji Restoration: A Bourgeois Non-Democratic Revolution published in Spartacist, English edition, No. 58 27 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. for 2004.

[8] Joffe, p. 65 8 Temmuz 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]